Αν Προσέχαμε την Ψυχή μας όπως το σώμα μας...
Αγαπητοί Χριστιανοί, ο νους μου στροβιλίζεται γύρω από το πνευματικό σκοτάδι που διακατέχει το πνεύμα μου, πολιορκημένος από τις αμαρτίες μου και στερούμενος το Φως Του Θεού ευρίσκομαι εν μέθη, η οποία με κρατάει δέσμιο στον πρόσκαιρο και μάταιο υλικό κόσμο.
Κάνοντας αυτοκριτική βλέπω ότι καταναλώνω αρκετό χρόνο για πράγματα που ανά πάσα στιγμή μπορούν να χαθούν, όπως και εγώ ο ίδιος! Φροντίζω για την υγεία του σώματός μου, αλλά δεν κάνω το ίδιο και για ψυχή μου! Προβληματισμένος για αυτήν μου την κατάντια,...
αναδύεται θλίψη από το πνεύμα μου. Ενθυμούμενος τον λόγο Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τον νεκρό >> συνειδητοποιώ ότι και εγώ ανήκω στους πνευματικά νεκρούς. Ακόμα σκέπτομαι πως ο Χριστός για να μας δείξει την Φωτεινή Οδό προς την Βασιλεία Του υπέστη τα πάντα μέχρι και
την Σταύρωση Του! Και εμείς οι περαστικοί τι πρέπει να κάνουμε; Να μείνουμε εγκλωβισμένοι στο σαρκικό μας φρόνημα ή με αληθινή μετάνοια να ζητήσουμε βοήθεια από Τον Θεό, όσο έχουμε καιρό, για την σωτηρία της ψυχής μας;